فرشته ی آبشار...

آبشار عشق تا ابد جاریست و در سقوط شفافش بر سرتاسر قلب ها طراوت می نشاند. خروش اش بانگ عاشقی و نیاز سر می دهد و محو شدن آرام کف هایش نوید آرامش و زلالی ابدی دل های عاشق. آهویی در کناره اش تن را به آب شست، نگاهش رنگ عشق یافت و چلچله ای که از آب آن نوشید تا ابد عاشقانه می خواند. در ادامه آبشار رودی است که می رود تا دریایی که ماهیانش عاشق اند، روز و شب از دریای عشق جرعه می نوشند و باز تشنه کام در تکاپو...

معجزه آبشار از فرشته ای بود که در بالادست، دست محبتش را بر آب زده بود و نگاه زلالش قلب با طراوت آب را به جوشش داشت. رد لبخندش در لهجه آرام آب هویدا بود. همهمه بی قراری قلب پاک اش دل سنگ ها را می شکست و رنگین کمانی از رویاهای لطیفش بر آسمان نقش بسته بود...

آری

او فرشته بی همتای قلب من است...