آسمــانی تو، در آن گســتـره خورشـــیدی کن
من همین قــدر که گــرم است زمینم کافیســـت
من همیــن قدر که با حــال و هوایــت گهـــگــاه
برگـــی از باغـچـــه ی اشک بچینـــم کافیســت
فکـــر کردن به تو یعنــی غزلـــی شور انگـــیز
که همین شــوق ٬ مرا خــوب ترینـــم کافیســت