خانه دوست

" و این کودک در همه جای هشت کتاب، خود سهراب است که نور خورشید در لبه کویر و در زادگاه شاعر، نخست به سرشاخه سپیداری می افتد که در کوچه باغ دوران کودکی و نوجوانی وی سرسبز است و در آن جا عشق به اندازه پرهای مرغ صداقت (مرغ عشق) آبی است و شاعر در همین باغ ، دوران بلوغ را پشت سر می گذارد و همچون گلی زیبا و تنها ، زندگی می کند و در پای اسطوره های فرهنگ ایرانی اسلامی  به انتظار می ماند و او را ترسی شفاف فرا می گیرد و سرانجام به شناختی روشن و آشکار می رسد و از لانه نور حق، مرغک معرفت بر می دارد و به نشانی خانه دوست دست می یابد..."

بهروز ثروتیان، صدای پای آب، نقد و بررسی اشعار سپهری