بیا ای خسته خاطر دوست

من اینجا از نوازش نیز چون آزار ترسانم 

ز سیلی زن ، ز سیلی خور 
وزین تصویر بر دیوار ترسانم 

بیا تا راه بسپاریم 
به سوی سبزه زارانی که نه کس کِشته ، ندروده 
به سوی سرزمینهایی که در آن هر چه بینی بکر و دوشیزه ست 
و نقش رنگ و رویش هم بدین سان از ازل بوده 
که چونین پاک و پاکیزه ست 
به سوی آفتاب شاد صحرایی
که نگذارد تهی از خون گرم خویشتن جایی

بیا ای خسته خاطر دوست ! ای مانند من دل کنده و غمگین 
من اینجا بس دلم تنگ است 
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی فرجام بگذاریم  

_____________________

مهدی اخوان ثالث