دفتر شعر ...
...
روز چون گل می شکوفد بر فراز کوه
عصر پرپر می شود این نوشکفته
در سکوت دشت
روزها این گونه پرپر گشت
لحظه های بی شکیب عمر
چون پرستوهای بی آرام در پرواز
رهروان را چشمِ حسرت، باز...
اینک اینجا شعر و ساز و باده آماده است
من که جام هستی ام از اشک لبریز است
می پرسم:
در پناه باده باید رنج دوران را ز خاطر برد؟
با فریب شعر باید زندگی را رنگ دیگر داد؟
در نوای ساز باید ناله های روح را گم کرد؟
ناله ی من می تراود از در و دیوار
آسمان - اما سراپا گوش و خاموش است!
همزبانی نیست تا گویم به زاری
ای دریغ
دیگرم مستی نمی بخشد شراب،
جام من خالی شده است از شعر ناب
ساز من فریادهای بی جواب
نرم نرم از راه دور
روز، چون گل می شکوفد بر فراز کوه
روشنایی می رود در اسمان بالا
ساغر ذرات هستی از شراب نور سرشار است
اما من
همچنان در ظلمت شب های بی مهتاب
همچنان پژمرده بر پهنای این مرداب
همچنان لبریز از اندوه می پرسم:
جام اگر بشکست؟
ساز اگر بگسست؟
شعر اگر دیگر به دل ننشست؟ ...
_______________________
فریدون مشیری/ گزیده ی شعر معاصر ایران / به کوشش احسان علیزاده
هرچند به روزگار در می نگرم ...
آلبوم مشترک همایون شجریان و تهومرس (طهومرث؟) پورناظری به نام "نه فرشته ام نه شیطان"؛
در برگ های آلبوم صفحه ای است با این سخن به خط همایون شجریان:
"از هر طرف که در خود می نگرم
تو آغاز می شوی"
با سروده هایی از مولانا جلال الدین، سیمین بهبهانی ، محمدرضا شفیعی کدکنی، حسین منزوی ...
لینک 1 (با رعایت حقوق مولف و خرید)
لینک 2 (رایگان)
پی نوشت:
The Secret life of Walter Mitty
When you think about, wish, dream that...Y
When you take a real step toward...Y
When every moment takes a decade to come, lasts as a glimps, and stays forever...Y
To see behind walls, to draw closer
to find each other, and to feel
That's the purpose of LIFE
زندگی ...
برگ، قصه ای داشت از زمین، زندگی، صبح دل انگیز بهار، فرصت کوچک عشق...
زندگی شاید، لبخند حیات است به چشمِ تر صبح
زندگی شاید، رویای مه آلود یک آشنا در افق های خیال
زندگی شاید، سایه ی روشن یک ابر بهار زیر مهتاب تمام
زندگی شاید، جام حیران حیات است، میان تن خاک
زندگی شاید...
هیچ...
...
نوبهار است...
تازه تمام شد، برچیدن آخرین غبارها از روی لوازم اتاق، نیمی از خانه روبی اتاقم سال قبل بود و نیمی امسال، فرصت تنگ بود و به جای دو سال گذشته هم خانه روبی کردم...
امروز عصر گل های باغچه را نشاندم، چشم در راه باران بودم اما نمی دانم باران در کدامین دشت راه گم کرده بود و آن ابر بی تاب منتظر ندایی، نگاهی بود ...
و امشب برای دوست... چون همیشه، هرکجا که باشد بهترین آرزوها را دارم؛ باز برای آرامش و شادی راستینش دعا می کنم دنیا را برایش زیباتر از سال پیشین. برای تحقق آرزوهایش، رسیدن به مقصد و هدف هایش، برای دوری اضطراب و اندوه ها از حریم دلش دعا می کنم...
آسمان شب هایش مهتابی، پر از خوشه های روشن امید باد
هر شبنمی در این ره...
زمزمه ای بود از طلوع یک خورشید، درخشش یک مهتاب بی پناه و هوای یک عید با پیراهنی آکنده از عطر آشنایی گل ها ...
زمزمه ی یک باغچه بود و گل های بی تاب و تشنه، حکایت دلتنگی باد صبا و دل نازک و نگاه خیس آسمان ...
امشب این فال آمد، هم شعر زیبایی است و هم آکنده از عناصر ادبی و خیال شاعرانه ی حافظ...
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
هر کس که این ندارد، حقا که آن ندارد
با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم
یا او نشان ندارد، یا من خبر ندارم
هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است
دردا که این معما شرح و بیان ندارد
سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن
ای ساربان فروکش، که این ره کران ندارد
چنگ خمیده قامت می خواندت به عشرت
بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد
ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز
مست است و در حق او، کس این گمان ندارد
احوال گنج قارون کایام داد بر باد
در گوش دل فروخوان، تا زر نهان ندارد
گر خود رقیب شمع است، اسرار از او بپوشان
کن شوخ سربریده بند زبان ندارد
کس در جهان ندارد یک بنده همچو حافظ
زیرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد
پی نوشت:
شرح ادامه مطلب ...