خانه دوست

رویش عشق سرآغاز کتاب من و توست...

خانه دوست

رویش عشق سرآغاز کتاب من و توست...

با تمام افق های باز نسبت داشت...


و او به سبک درخت


                                                                                                 میان عافیت نور منتشر می شد



                                                                                                                                                                                                           ...

چه نزدیک، چه دور...

در شب و روز های دوری و انتظار

از نسیم سراغش را می گیرم

از صدای پر پروانه ها صدایش را می جویم

از گل های باغچه تبسم نگاهش را می خوانم

و لحظه لحظه از احساس حضورش در قلب و روحم خاطری نو می تراود

...

تقدیم به...


تقدیم به


                                  فرشته مهربان قلبم


                                                                                             ...


آرزو دارم  غبار ملال


از خاطر لطیفت بزدایم


پرواز...

قایق کوچک اشعارش را

بخشید به دست های امواج روان

پس در آرامش نمناک فضا اوج گرفت

رفت تا خلوت دم کرده ابر

تا سراپرده نجوای فرشته ها

تا آستانه ی احساس خدا

...

آیینه عشق...


زندگی


                          ترجمه روشن خاک است


                                                                                                                                                در آیینه عشق


...

به رنگ سکوت

بعضی وقت ها...

هیچ چیز آرام نمی کند

بعضی خماری ها

هیچ درمانی ندارند

روح را تسخر می کنند

کمترین آرام بخش

شاید چند قطره اشک

...

پی نوشت: شکیلا/آشفته حالی

بگذاریم که احساس هوایی بخورد...


پی نوشت: لینک دوستان را دریابید... ستون سمت راست

فرشته ای آمد...

فرشته ای...

آمد لب دشت

بر لبش آیه دوست

در دلش خاطر دوست

سبزه ها از شوق قدم هایش

سر فرو بردند، به سجود

لحظه راز و نیاز

دست احساسش رفت

تا لب ایوان خدا

ابرها از شوق نگاه

غرق در اشک شدند

همه دشت پر از زمزمه عشق شدند

...

یار مهربان...

و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید

...