پاک ترین عشق

من راز نگاهت را

           از آینه پرسیدم

                    چشمان نجیبت را

                               از دور پرستیدم

 باران شدم و چون اشک

              برعشق تو باریدم

                    من شمع وجودم را

                            بر مهر تو بخشیدم

مثل گل نیلوفر

          چشم تو بهاری شد

                    از خانه دلم آرام

                          بنشستی و نفهمیدم 

  مرز دل و چشم تو

            از شهر افق پیداست

                    من سرخی گل ها را

                           در خنده ی تو دیدم 

  در شهر اقاقی ها

           تو پاکترین عشقی

                     من راز شکفتن را

                           از باغ دلت چیدم

   لبخند زدی آرام

            بر گونه ی غمناکم

                     من با گل لبخندت

                            بر حادثه خندیدم