هست

همسفری هست مرا ساده از اینجاببرد

فارغ از همهمه ی این شب سودا ببرد

 عاشقی هست که احساس مرا لمس کند
کهنه اشعار مرا با نخ رویا ببرد

پای چشمه همه ی خستگیم می ریزد
دلبری هست مرا تا لب دریا ببرد

گل سرخی که برای دل تو می چیدم
نکند باد جفا زود به یغما ببرد

همدمی هست که با سادگی و عشق و امید
سبزه ی شوق مرا دیدن صحرا ببرد

چه کسی هست به حرف دل من گوش کند؟
قالب قلب مرا نزد مسیحا ببرد

هست آیا خبری از دل شوریده دلی؟
تا دو چشمان مرا غرق تماشا ببرد!؟

________________________________________

سارا محمدی دارابی / به بهانه شعر، تو را می سرایم / با تصرف