آشفته نوشت - شعر نو...

و خدایی که در این نزدیکی است

لای این شب بوها

پای آن کاج بلند

روی آگاهی آب

روی احساس گیاه

...

_____________________

اشاره به آیه شریفه "نحن اقرب الیها من حبل الورید" ( و ما از رگ گردن به او - انسان - نزدیک تریم)

شاعر در معنا فراتر می رود و خداوند را در همه عناصر هستی می بیند و لای شب بوها (که نماد کوتاهی اند) یعنی به اندازه معرفت و ادارک کم رتبه ترین موجودات هستی یا ساده ترین شکل درک وجود خدا از بوی زیبای یک گل (در خلوت شب های راز و نیاز) تا کاج بلندی که نشان سیر عرفانی و رسیدن به ملکوت است (این معنا در شعر نشانی و در اشاره به بالا رفتن از کاج برای رسیدن به لانه نور روشن تر شده و حالت شاخه های درخت کاج که به صورت پله پله است، یادآور مفهوم سعود و پله و پله تا ملاقات خدا دارد. - برگ های شب بو هم کمابیش همین حالت پله پله را دارند اما بسیار کوتاه تر اند-)

و آب نشان پاکی و روشنی است و آب رمز حیات است و احتمالا منظور از آگاهی آب، آشنایی آب به رمز خلقت و روح بخشیدن و جان دادن به اجسام زنده است که از سوی خداوند به آب بخشیده شده تا حیات را بر روی زمین بیافریند.

علاوه بر آن که شاعر گیاه هان را دارای احساس می داند شاید منظور حس طراوت گرفتن از گیاه نیز هست که برای آدمیان خوشایند است و این انتقال احساس خوشایند به وجود احساس در گیاه تعبیر شده همان گونه که انسان ها برای انتقال احساس عشق، دوستی و ... از عطر و زیبایی گل ها بهره می جویند...