به روایتی، عشق...

این روز اگرچه بیگانه، اما نامی و نشانی دارد بی اندازه آشنا با دلم

نشان از مونس بی همتای قلبم که جان و دل در بند خوبی اوست

فرشته ای که در بیابان خشکیده روحم باران محبت بارید

و دیده دلم را با نگاه آسمانی اش روشن کرد

در برابر گلستان وجودش، عکس دسته گل کوچک عشق،

اندک مایه استطاعت دستان سردیست

که به سوی بودنش روی نیاز آورده است

نمی دانم تا کی جانی خواهم داشت تا یادش کنم

تا هستم، هستی ام از اوست

دلم یکسره مدهوش اوست...