دل آشفته ی من شوق تو را دارد باز

گرمی عشق تو را فاصله از یاد نبرد

حس آرامی از این کنج دلم می گوید

که تو از پنجره ی شوق به آرامی خواب

بر لب بام دلم...

باز خواهی آمد

تو دلم را که کویری خشک است

خیس دریای نگاه

و زلال دل بارانی خود خواهی کرد...