درباره من
روزانه‌ها
همه- آدم ها و گنجشک ها ... آدم‌ها حتی مثل گنجشک‌ها نیاز به کیش کیش ندارند. می‌‌روند اما با دلی شکسته
- عشق اونه که... فرید ، بابا، عشق اون نیست که وقـــتی دیدیش دلت بلرزه عشق اونه که وقتی نمی بینیش دلت می خواد کنده شه... " خسرو شکیبایی"
- دلتنگی حقیقی ... اما تو هیچ‌وقت به زنی نگاه نکردی که بخواهی جونت رو فداش کنی. کسی رو نشناختی که با چشماش بتونه تو رو از خودبی‌خود کنه و احساس کنی خدا فرشته‌ای رو از آسمان برای تو به زمین فرستاده...
- آمدیّ و همه‌ی فرضیه‌ها ریخت به هم! تو تعاریف ِ من، معنی ِ خوشبختی با لذت بردن از زندگی فرق داره...
- تازیخ... تاریخ دو بخش است؛ قبل از آخرین نامه تو، بعد از آخرین نامه تو ... و من مرده ام از شدت این جغرافیایی که تو را از تنهایی من گرفت.
- بگو چگونه ببندم هزار نامه به پای کبوتری که ندارم ... دنبال راه های متفاوت تری می گردم برای خوشحال کردن آدم های ارزشمندم..چیزهایی به جز هدیه و کاغذ کادو ها..چیزهای گران قیمت تر..واقعی تر..و والاتر
- تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل ... این بار هم..مثل یک رسم همیشگی تنهای تنها این غصه را به دندون می کشم...
- دنبالش کردم و خوردم زمین... فاتح نشده بودم و از به اثبات رسوندن خود احساس شکست می‌کردم...
- اعتماد اگر اعتماد کرده ای و صدمه دیده ای...
- می ماند اگر... کاج سیب می‌دهد، اگر عاشق شود؛ انگور می‌دهد، اگر مست شود؛ توت فرنگی می‌دهد، اگر خوشبخت شود؛ کاج می‌ماند اگر تنها باشد!
پیوندها
ابر برجسب
دوست دلنوشت عشق یاد دوست زندگی باران شعر نوشت خاطرات سکوت روزنوشت شعرنوشت سفر خواب گل دلتنگی هاجدیدترین یادداشت‌ها
همه- احوال روزگاران
- شبی در سکوت
- پشت هیچستان...
- شرق اندوه
- ماه و ماهی ...
- از کجا آمدم و آمدنم بهر چه بود...
- صدای قدم های پاییز
- نشانی باران...
- فرصت ما نیز باری بیش نیست...
- این چرخ کبود...
- ... اندر این دیر کهن کار سبکباران خوش است
- عمری اگر باقی بود (2)...
- عمری اگر باقی بود...
- از خودم می پرسم زندگی یعنی چه...
- خانه ی دل...
بایگانی
- بهمن 1395 1
- دی 1395 1
- آذر 1395 2
- آبان 1395 2
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 1
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 2
- اردیبهشت 1395 1
- فروردین 1395 4
- اسفند 1394 2
- بهمن 1394 1
- دی 1394 1
- آذر 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 6
- خرداد 1394 5
- فروردین 1394 3
- اسفند 1393 2
- دی 1393 8
- آذر 1393 9
- آبان 1393 7
- مهر 1393 9
- شهریور 1393 7
- مرداد 1393 10
- تیر 1393 7
- خرداد 1393 9
- اردیبهشت 1393 10
- فروردین 1393 12
- اسفند 1392 12
- بهمن 1392 8
- دی 1392 10
- آذر 1392 15
- آبان 1392 14
- مهر 1392 16
- شهریور 1392 25
- مرداد 1392 18
- تیر 1392 40
- خرداد 1392 50
- اردیبهشت 1392 75
- فروردین 1392 83
- اسفند 1391 70
- بهمن 1391 68
- دی 1391 69
- آذر 1391 81
- آبان 1391 115
- مهر 1391 110
- شهریور 1391 109
- مرداد 1391 107
- تیر 1391 70
- خرداد 1391 31
آواز چکاوک ...
نمی دونم چی شد که یادم از شعر صدای پای آب آمد و چی شد که به یاد این بخش افتادم:
"من گدایی دیدم
در به در می رفت
آواز چکاوک می خواست..."
و تازه یادم آمد از برنامه ای که چند وقت پیش دیدم و جای خالی آواز چکاوک های آسمانی در هوای آلوده ی شهر، و این که معیاری اند از میزان تمیزی و سلامت هوا!
آن گدا، مستمند و بدبخت نیست، او انسانی است، زاده و دوست دار طبیعت که "میان گل نیلوفر و قرن"، "آواز حقیقت" را شنیده و در عصر فولاد و ماشین، دلش برای آرامش طبیعت، برای بلندای درختان سرسبز، برای آواز چکاوک ها تنگ شده و دربه در به دنبالش می گردد...
پی نوشت: نمی دانم این روزها و شب های سرد، زیر کدامین سایبان، چشم بر کدامین رنگ این گنبد کبود می دوزد و در خاطرش چه می گذرد. دعا می کنم دغدغه های زندگی و خاطرش سامانی گرفته باشد و هیچ محنتی را در دلش نیندوزد...
هرکجا هست "خدایا به سلامت دارش..."