بی واژه

منو دریا

          منو بارون

                   منو آسمون

                                   صدا کن

اسممو واژه به واژه

                        تو دل ترانه جا کن

منو تنها

          منو عاشق

                      منو خوب من صدا کن

منو از همین ترانه

                    واسه ما شدن صدا کن

منو بی واژه صدا کن

                      هم صدا تر از همیشه

به همون اسم عزیزی

                        که برات کهنه نمیشه

واسه زندگی صدام کن

                    واسه هر چی عاشقانس

واسه حرفای قشنگی

                          که نگفته شاعرانس

...

منو آیینه صدا کن

                  که میخوام مثل تو باشم

که برای با تو بودن

                 میخوام از خودم جدا شم

__________________________

بی واژه / محمد اصفهانی

پنجره

برای دلی که به آیه ی نگاه تو ایمان دارد. برای قلبی که از معجزه ی مهرت سرشار شده، کورسوی پرجوش روز با سکوت روشن شب فاصله ای ندارد. هست و نیست در هم گره می خورد و شوق و غم میهمان یک سفره می شوند. آرزو نقش رویا و خیال بر لوح خاطر می نشاند و دل محو در یادت می شود. صدایت می آید، بعضی شب ها از میان قاب پنجره ای روشن به ابدیت عشق و زنجیر اسارت دل از آهنگ خاطره ها می لرزد. رنگ ناپیدایی گاه بر گونه ی ساکت شب فرو می غلتد...